இந்திய சிறைச்சாலையும் 5 நட்சத்திர ஓட்டலும்

 சினிமாவில் பார்க்கும் ஜெயிலுக்கும் நிஜ ஜெயிலுக்கும் நிறைய வித்தியாசம் இருக்கிறது. முதலாவதில் இடம் சுத்தமாக இருக்கும். கைதிகள் உடை பளிச்சென்று இருக்கும். மணி அடித்ததும் வரிசையில் நின்றால் சாதம், சாம்பார் எல்லாம் கிடைக்கும். வார்டன்கள் அக்கறையாக குடும்பத்தை பற்றி விசாரிப்பார்கள். உண்மையான ஜெயில் இதற்கு நேர் மாறாக நரகம் போல் இருக்கும் என்று மக்கள் நம்புகின்றனர்.

மகாராஷ்டிர உள்துறை இணை அமைச்சர் ரமேஷ் பாக்வேயும் நம்பினார். திடீரென்று ஒரு ஜெயிலுக்குள் போய் பார்த்தபோது சுரீரென்று சுட்டிருக்கிறது நிஜம். பளிங்கு கற்கள் பதித்த தரை. பளபளக்கும் பாத்திரங்கள், அவற்றில் வகை வகையான உணவுகள், பீங்கான் கோப்பைகளில் ரகம் ரகமான பழங்கள், மெத்தையுடன் விசாலமான படுக்கை, சுற்றிலும் சுவர்களில் அழகிய மாடல்களின் கவர்ச்சி போஸ்டர்கள். அட்டாச்டு பாத்ரூமுக்குள் எட்டிப் பார்த்த அமைச்சர் அதன் சுத்தம் கண்டு அசந்துபோனார். ‘ஐந்து நட்சத்திர ஓட்டல் அறை மாதிரி இருக்கிறது’ என்று சட்டசபையில் ஆச்சரியப்பட்டார். இதெல்லாம் என்ன என்று போஸ்டரை காட்டி அமைச்சர் கேட்டபோது கைதி அட்டகாசமாக சிரித்தானாம். அவன் பெயர் அபு சலீம். 1993ல் மும்பையில் நடந்த தொடர் குண்டு வெடிப்பு வழக்கில் கைதாகி ஆர்தர் ரோடு ஜெயிலில் அடைக்கப்பட்டுள்ள தீவிரவாதி.

வழக்கு முடிந்து தண்டனை அறிவிக்கப்படும்வரை ஒருவர் விசாரணைக் கைதி. அப்போது அவர்கள் சொந்த உடை அணிந்து கொள்ளலாம்; வீட்டு சாப்பாடு வரவழைத்து சாப்பிடலாம் என கோர்ட் கூறியிருக்கிறது. இந்திய சிறைகளில் அடைக்கப்பட்டுள்ள சுமார் நான்கு லட்சம் பேரில் பாதிக்கு மேல் இந்த பிரிவில் வருகிறார்கள்.

கோடிக் கணக்கில் வழக்குகள் தேங்கிக் கிடக்கும் நிலையில் தீர்ப்புகள் வர எத்தனை ஆண்டுகள் ஆகும் என்பது யாருக்கும் தெரியாது. வசதி படைத்தவர்களும் செல்வாக்கான கோஷ்டி பின்னணி உள்ளவர்களும் அதுவரை இந்த “விருந்தினர் மாளிகை”யில் சகல வசதிகளோடும் தங்கலாம். கைதிகள் அப்படித்தான் குறிப்பிடுகின்றனர். செல்போனும் கிடைப்பதால் எந்த குறையும் தெரிவதில்லை.

சிறை சீர்திருத்தம் பற்றி 50 ஆண்டுகளாக பேசப்படுகிறது. ஊழலால் செழிப்பவர்கள் எதுவும் சீர்பட விடமாட்டார்கள் போலிருக்கிறது.
இது தான் ஜனநாயகம்! என் அருமை இந்தியாவே,எவ்வளவு நாட்க்ளுக்கு தான்
பணக்காரர்களுக்கு மட்டுமே சலுகைகள் அளிப்பாய்.
ஏழைகளுக்கு என்று தான் வாழ்வளிப்பாய்!